Szukając Jezusa. Biblioteka

Non-exhibition project

Pomyślany pierwotnie jako dokument filmowy o dość zwartej strukturze narracyjnej, projekt Katarzyny Kozyry przybiera postać filmo-biblioteki, na którą składa się szereg portretów postaci związanych z ekumeną „syndromu jerozolimskiego”. Artystka przenosi materiał wizualny z kadru filmowego w pole społecznej lektury problemu, rezygnując z klasycznej formuły wystawy, akcentując ascetyczność gestu wyrzeczenia, żegnając się z „mitem ekspozycji”.

Messengerzy Jezusa, szukając twarzy swego Mesjasza, próbują odnaleźć swoją własną, uwolnić się od prymatu ego i moralno-religijnych zakazów i ideologicznych nakazów tego świata. Biblioteka Kozyry pokazuje ich na tle problemu tożsamości, podkreślając dialogiczny sens ich przygody z Absolutem. Dopiero w formie ułożonej biblioteki, w której widz może czuć się swobodny i wolny od indeksu strzałek i map prowadzących go po wystawie, film-relacja staje się miejscem interpretacji, przesunięć i możliwych translacji.

Praca Kozyry to esej wizualny o fenomenie religijnej fascynacji, potrzebie kontaktu, wspólnoty poza plemiennymi mitami politycznej i kulturowej dominacji. Ale to również traktat o nieobecności, milczeniu, na które natrafiamy, gdy zbyt mocno nalegamy na czyjeś deklaracje etyczne. Jest nim również w tym dziele milczenie samego Mesjasza.